Limeryk polski - Szczebrzeszyn, Chrabąszcz i samolot Iliuszyna

Pan o nazwisku Chrabąszcz, mieszkaniec Szczebrzeszyna,

Naśladował co wieczór samolot Iliuszyna.

Buczał ponad wodami

Nadrzecznymi trzcinami

Głośniej niżeli chrząszcze, z których słynna jest gmina.

Żółta róża

drzewa w żółcie, w czerwienie stroją się na starość,

fałszując piękno wiosny, która już nie wróci.

w złudzie trwając przez chwilę, że czas się odwróci,

nim zima dni ostatnie spowije w swą szarość.

w sadzie wśród melancholii uwiędłych badyli,

między przygniłe deszczem zielniki pachnące,

wykwitła żółta róża, księżniczka, po łące

korowód wiedzie świata, który w nic się chyli.

wiją się barwy wokół na wiatr nanizane,

jak chorągwie w orszaku tej infantki słońca,

której nie da korony czas zimą strwożony,

ale w pamięć dziewczęcą ją wpiszą zebrane,

w kartki zeszytu płatki, marzenia różane,

jak ucieczka od czasu, który nie ma końca.

Limeryk polski - Limeryk o mieście Limerick i irlandzkim analfabecie

Pewien analfabeta w irlandzkim Limerick

Zdolny był poetycko, lecz w gębie choleryk.

Mówił ludziom wersów pięć,

Gdy go tylko naszła chęć.

Powstał wierszyk, rzec można tak, „sui generic”.

Limeryk polski - Łomża i seks w komży

Ogarnięta dewocją kobieta spod Łomży,

wymagała od męża by sypiał z nią w komży,

bo wtedy łóżkowe sprośności

czyniła w poczuciu świętości,

a seks, gdy uświęcony, sumieniu nie ciąży.

Stoję przed tobą bez wstydu nagości

stoję przed tobą bez wstydu nagości

Adam bez żebra na raju rozstajach

nie wiem czy nagość przystoi starości

na ziemi jabłko bez oznak młodości

dawno umarłe wspomnienie o majach

zabrało z sobą tamten wstyd nagości

tulisz się do mnie w oddaniu miłości

Ewa jesienna na czasu rozstajach

wiem że twa nagość przystoi starości

w pięknie dojrzałym ciągle eros gości

jakbyś z faunami biegała po gajach

więc stoisz cicha bez wstydu nagości

i prosisz wzrokiem o dawne czułości

te obopólne w naszych miękkich rajach

bo wiesz że nagość przystoi starości

gładzisz me ciało z przeczuciem męskości

lęki i stresy łagodnie wygajasz

bym stać mógł dumny bez wstydu nagości

choć lustra szepcą o ludzkiej marności

szeptu nie słucham tobą się upajam

stoję przed tobą bez wstydu nagości

bo wiem że nagość przystoi starości

Limeryk polski - Łomża i seks w komży

Ogarnięta dewocją kobieta spod Łomży,

wymagała od męża by sypiał z nią w komży,

bo wtedy łóżkowe sprośności

czyniła w poczuciu świętości,

a seks, gdy uświęcony, sumieniu nie ciąży.

Grzebacze popiołów

  Z tomu "Dies irae. Wiersze niepolityczne"

 

Panowie, właśnie nastaje nowy świat.

L. Fuks "Palacz zwłok"

Dziewiczość przyrody jest już tylko dekoracją biura podróży,

Bożkiem na ołtarzu nowej religii, podświadomą tęsknotą

Za utraconą bezpowrotnie niewinnością.

Sterylność mieszkań, poglądów, miłości i umierania.

Sklonowane obrazki, potwory na podobieństwo.

Marzenia niedoskonałego umysłu o doskonałości

Ciała. Piszą niezborne w ruchach wyrazy, pokraczne poezje

Egzystencje, gotyckie skrzywienia wieczoru.

Las milczy gwiazdami. Maria, królowa ziemi, ucieka.

Zagłaskany na śmierć policzek, uśmiech wyszydzony.

Bebechy wywlekane i na nowo upychane. Nowe. Znane.

Święte. Rewolucja każdego dnia. Wywracanie do środka.

Wyciąganie na zewnątrz. Nicowanie.

Na widoku żołądek i płuca. Wątroba i trzustka. Rozum.

Wagina zamieniona z odbytem. Penis jako narząd mowy.

Słowa odwrócone lustrzanie. Modnie. Wieloznacznie?

Części mowy zastępujące części ciała. Rozum?

Nie rokuję dla nowego obrządku. Odejdzie. Wierzę.

Wywleczony za mordę jak soliter. Zadeptany.

Smród sterylności. Spopielony. Ale będzie wisiał nad nami

Jak niespełnienie, jak okrutnie delikatny uśmiech

Knopfrkingla. Będzie trwał wsparty na naszych trzewiach,

Głowach, mackach swojego pożądania. Obrzydzenie.

Popatrzy na grzebiących popioły jego życia,

Uśmiechnie się niematerialnym uśmiechem ludzkich bojaźni,

Pogładzi po policzkach. Pochwali. Jesteście prawdziwi.

Jesteście czyści. Wasza rasa jest cieleśnie doskonała.

Posiada wszystkie atrybuty boskie. Po was popiół.

Proch piekieł.

Limeryk polski – Mielec i seks

Starszy pan ze swą żoną chciał robić seks w Mielcu.

Powiedziała ze śmiechem - mój stary wisielcu,

Przecież już ci nie staje

Siły, a twoje jaje

Dobre jest na śniadanie po postnym Popielcu.

Limeryk polski - Rzeszów i dupa rewolucji

Żartowały Krakusy z położnika z Rzeszowa:

Odbierz tę rewolucję, już wychodzi jej głowa.

Rzekł: synowie polucji,

To dupa rewolucji,

Koniecznym jest ten poród odesłać do Krakowa.

Limeryk polski - Biłgoraj i pani o dużym biuście

Pani o dużym biuście, mieszkanka Biłgoraja

W miejsce kwoki co wieczór wysiadywała jaja.

Zazdrosny zapytał mąż,

Współautor jej siedmiu ciąż:

Chcesz mieć dwudziestoraczki z okazji pierwszego maja?

Matka Boga

Nie spotkał już Maryi

po Zmartwychwstaniu nie skrzyżowały się ich drogi

odchodził coraz wyżej

przenikał ściany i myśli apostołów

coraz bardziej wniebiestał

ona skamieniała z Janem nieopodal Golgoty była

nowemu synowi matką

bezdzietną

lecz nie samotną

wciąż przeżywała drogę krzyżową

cierpiała każdy krok Jezusa upadek kolejne razy

każdy gwóźdź i cierń

przebijał jej serce

w tych dniach

spotykał swoich uczniów

ukazywał się apostołom

nawet Tomaszowi pozwolił włożyć palce w ciało

zmartwychwstałego

Boga

umarł syn

zmartwychwstał Bóg

Syn Ojca

nie istnieje łono mogące donosić Boga

wiedział że zmartwychwstanie

z trudem wypowiadał

Matko oto syn twój

Synu oto matka twoja

umierał by zmartwychwstać

dla matki umarł na wieki

człowiek

i grób pusty

pozostało rozpamiętywanie życia:

zwiastowanie Elżbieta poród w stajence

dzieciństwo wędrówki nauczyciela Kana

była już starą kobietą samotną

matką Zbawiciela

czekała wniebowidzenia

Mama

Ojciec wyrzeźbił mi Matkę

powielił w kawałkach lipowego drewna

w połowie była Matką w połowie Maryją

za Janem powtarzał po wielokroć gwiazdy nad głową

księżyc pod stopami

tylko Matczynej twarzy nie umiał przeinaczyć

wrzeźbiona w Matkę i Maryję

tkała nić życia za ojcem z pokorą

przyjmowała decyzje Boże

niech się stanie

jak gwiazdy i słońce

poczęła mnie w pokorze i ciszy

tuliłem w swej małości Matczyną twarz

zagarniałem z niej całe piękno

„bo cała byłaś wtedy

piękna Matko moja

i nie było w Tobie skazy”

przez bramę dorosłości zza której nie ma powrotu

przeszedłem niespodzianie

nie słuchałem i nie wierzyłem

kiedy Bóg mówił

jej ustami

dłońmi przekazywał znaki

ciężkie kroki przy noszeniu krzyża

modlitwa maryjna rozjaśniająca twarz

spracowane dłonie błogosławione

jak wypieczony chleb

troskliwe oko ręka do pomocy

serce które się litowało

dziś gdy jest

prorokinią rozgwieżdżonego Nieba

zanoszę prośby

które spełniam

dla Niej

z Józefa i Heleny moja Mama

poczęta w mroku galicyjskiego średniowiecza

szóste i nie ostatnie dziecko licznej rodziny

stałem się wtedy w połowie

moich oczu twarzy myśli rąk

czynów które miały nastąpić wyborów

pomiędzy dobrem i złem

stało się to co miało się stać

wszak wierzę w przeznaczenie

Słowa