Mama

Ojciec wyrzeźbił mi Matkę

powielił w kawałkach lipowego drewna

w połowie była Matką w połowie Maryją

za Janem powtarzał po wielokroć gwiazdy nad głową

księżyc pod stopami

tylko Matczynej twarzy nie umiał przeinaczyć

wrzeźbiona w Matkę i Maryję

tkała nić życia za ojcem z pokorą

przyjmowała decyzje Boże

niech się stanie

jak gwiazdy i słońce

poczęła mnie w pokorze i ciszy

tuliłem w swej małości Matczyną twarz

zagarniałem z niej całe piękno

„bo cała byłaś wtedy

piękna Matko moja

i nie było w Tobie skazy”

przez bramę dorosłości zza której nie ma powrotu

przeszedłem niespodzianie

nie słuchałem i nie wierzyłem

kiedy Bóg mówił

jej ustami

dłońmi przekazywał znaki

ciężkie kroki przy noszeniu krzyża

modlitwa maryjna rozjaśniająca twarz

spracowane dłonie błogosławione

jak wypieczony chleb

troskliwe oko ręka do pomocy

serce które się litowało

dziś gdy jest

prorokinią rozgwieżdżonego Nieba

zanoszę prośby

które spełniam

dla Niej

z Józefa i Heleny moja Mama

poczęta w mroku galicyjskiego średniowiecza

szóste i nie ostatnie dziecko licznej rodziny

stałem się wtedy w połowie

moich oczu twarzy myśli rąk

czynów które miały nastąpić wyborów

pomiędzy dobrem i złem

stało się to co miało się stać

wszak wierzę w przeznaczenie

Słowa