Rzeczywistość i nierzeczywistość

podzieliliśmy rzeczywistość

na dwie połowy

nieliczni jedynie stoją z boku

jakby zawstydzeni

brakiem wyboru pomiędzy

albo że to ich wybrano wyrzucając poza

nawias

przypisaliśmy sobie rzeczywistość bądź nierzeczywistość

w nierzeczywistości tkwią nasi przeciwnicy

mają odmienione kosmicznie twarze

a ich słowa są elektronicznym bełkotem

zło i dobro są częściami składowymi

choć rotują pomiędzy

jak Słońce które wschodzi i zachodzi
dla dobrych i złych

nie zauważamy dychotomii

kiedyś przyjdą po nas nocą

i będziemy musieli mówić

że jest dzień

i że czarne jest białe

a nierzeczywistość jest rzeczywistością

wstaniemy z głową uniesioną w górę

i zdziwimy się

jak wielu już to powiedziało

Podkop pod Kościół

starszy pan zwariował

kolejno

szaleństwo ogarnia stojących

na stopniach ołtarza

kiedyś rozleje się na całą nawę

stuka im w głowach

to górnicy z Olkusza robią podkop

pod Polskę polskość nasze tradycyjne wartości

rodziny patriotyzm

marzenia o wielkiej wspaniałej Polsce

nie

to przeciwnicy

przekupnie w świątyni

handlują Polską

zachwalają jak marchew

swoje chore wyobrażenia

zarażają wirusem nienawiści

osłabiony system immunologiczny

czy jest dziesięciu w Kościele

by powiedzieć

dość

Czy Bóg się zestarzał?

nogi coraz bardziej odmawiają mu posłuszeństwa

dużo czasu spędza siedząc w wygodnym fotelu

drzemie

w chwilach aktywności nie rozstrzyga kwestii teologicznych

nurtujących ludzi od stworzenia świata

wydając wyroki

mówi tak cicho

że podsądni stają na palcach
by usłyszeć 

rozleniwiona niemyśleniem służba
ucztuje

wiosenne ptaki za oknem milczą

powkładane w wielkie stalowe klatki

odfrunęły wraz z nimi do cieplejszych krajów

tam wychowają młode

może wrócą kiedyś jak łososie pokonując przeciwne prądy

by umrzeć bezpotomnie w pustych gniazdach

nie znajdujesz Boże ziarna by je nakarmić

rzucić im dobrą nowinę

powitanie powrotu

nie masz dla kogo zabić utuczonego cielęcia

oblec w najlepszą szatę

włożyć pierścień na rękę i obuć w sandały

zestarzałeś się

jesteś już tylko przyjacielem starych

młodzi się nie starzeją

oni śpiewają swoje pieśni

potem umierają nie odnalezieni

na wieki