Pater Meus

obraz - Robert Campin

 

Pamiętam dzień, gdy składano Cię do grobu.

Odchodziłeś, niosąc lipowy krzyż,

po tej drodze, którą w świąteczne popołudnia

chodzili do Nieba Twoi lipowi święci,

by wielbić Boga w wieczności.

Ja zostałem, i rzeka Twojego dzieciństwa,

z której wody chrzest Twój, i uświęcam pamięcią Twoje imię.

Palę znicze na grobie, gdzie pamięć o Tobie,

i zbudowałem, zamyślonemu nad naszym losem,

Frasobliwemu, najpiękniejszą kapliczkę w mieście.

Na Twoją pamięć i na powitanie Królestwa,

które przyjdzie.

Uczyłeś mnie całe życie i byłeś nauczycielem

dobrym, chociaż wtedy w to nie wierzyłem,

a nie byłem pojętnym uczniem. Chciałem rozbić

pytaniami tkankę codzienności, a drwiną podpierałem się

jak kulawy laską. Ale ostatecznie przyznałem Ci rację,

i wypełniam podpisaną metrykę, i żyję tak,

jak nauczałeś przykładem i słowem.

Na ziemi po Tobie buduję swój dom,

oczekując pokoju w domu Ojca.

Ciężko pracowałeś na chleb dla rodziny.

W Twoim prostym warsztacie długo w noc

świeciła się lampa, bym, z pomocą Bożą,

zapewnił chleb mojej rodzinie

i nie żebrał u innych łaski.

Wybacz wszystkie moje winy i zaniedbania,

których dopuściłem się wobec Ciebie,

wobec bliźnich i Boga, który w nich żyje,

kiedy już nie żywię urazy do moich wrogów,

a Twoi wrogowie umarli wraz z Tobą,

W dzisiejszym świecie, w którym tyle wodzi

na pokuszenie, którego już nie oglądałeś,

oparłem się złu. Wierzę, że z Twoją pomocą

Bóg wybawi nas od Złego.

Na Górze Oliwnej, gdzie dotykamy pamięci

najpiękniejszej z modlitw,

ja wspomniałem Ciebie.

Piłat Twojego życia,

zbrudzone dłonie składam

do modlitwy.