Kiedyś

Jerzy Duda Gracz (mój największy malarz)

Świat się zmienia. Z porami roku zmieniają się kryteria.

Mody drenują nieznane pokłady. Już docierają do skamielin.

W nich tylko ślepy kret archeolog jest na swoim miejscu.

I tylko on wie, że światło zabija. Światło.

Widziałem, gdy niespodzianie wyłaniałeś się

Zza samotnego drzewa na polu, albo wychodziłeś z czeluści

Wąwozu, albo stałeś na pagórku nad łanami jak pogański bożek

A może prorok. Chodziłeś po dolinach i wzgórzach ziemi.

Cierpiałeś choroby ludzi, złamane nogi, serca, ciężkie porody,

małe i duże nieszczęścia. 

Była w twojej obecności tajemnica niedostępna kamieniom,

Drzewom - strażnikom miedz i polnych dróg, płochym sarnom,

Ale i ludziom, trwożliwie patrzącym w dłonie, czy nie pozostało

Ziarno ostatnie, z którego plon na przeżycie.

Tajemnica; ta nie rośnie z kwiatami polnymi, nie można jej zebrać

W naręczach żyta ani wykopać na polu, na którym skarb albo ,

Ostatni kartofel. Nie ma jej w krótkich przyjemnościach,

Słowach rzucanych bez potrzeby, uniesieniach na palcach.

Kryje się pod podeszwami butów, stawianych na matce ziemi,

W intencji dojścia, chociaż nie wiadomy czas i cel tajemny.

Kryje się za zmrużonymi powiekami; zmęczenie kończy

Najwspanialszy krajobraz i perspektywę. Światło.

Wczoraj zmarła Cezaria Evora. Była jego promieniem.

Może Twoim głosem. Ty pozostałeś. Wyciszony.

Nie mówisz wielkimi literami. Szepczesz. Prawie nie słychać.

W zgiełku zapominamy, że mogłeś wszystko. Zostawialiśmy ci

Naszych zmarłych, naszych cierpiących, chorych na świat.

To było takie proste, choć takie trudne w swej prostocie.

Nie oddychała żadna maszyna, oddech przenoszono z ust do ust,

Jak ostatni pokarm. Słowo było dobre. Było. Dzisiaj strach.

Co ja z nim zrobię? Sama. Sam. Co powiem? Na drogę?

Świat się zmienia. Z porami roku zmieniają się słowa.

Opowiadano o Tobie dzieciom. Nikt się nie dziwił.

Dzisiaj mówią: kłamstwo. Wiara, jeśli jest, nie oznacza tego,

Co oznaczała, kiedy byłeś. Wiara jest wieloznaczna.

Nic na zawsze, wszystkie wielkie słowa to grafomania.

Możesz być co najwyżej pojęciem w reklamie. Przedmiotem zarobku.

W pozyskiwaniu przedmiotów. Pożądania.

Jesteś fałszywy, kiedy nie służysz zarabianiu.

Kiedy nie jesteś częścią waginy, kiedy nie zdarto z ciebie

Ostatniej szmaty, by ujrzeć prawdę,

Kiedy nie nałożono na ciebie tęczowej szaty króla,

Jesteś tylko bajkowym dinozaurem, made in china.

Zamiast krzyży istnieją skrzyżowania ulic,

kłopotliwe w powrotach do domu.

Trwoga lub trwożliwa rezygnacja końca.

Przyjemność krótka jak kolejna kobieta.

Świat, który nie ma z Tobą nic wspólnego.

Być może istnieję ja, zawinięty w świat wielkich liter,

Wielkich słów, które w tamtym brzmią fałszywie,

Jak symfonia grana na pastuszej fujarce.

Być może. Czasem ktoś włącza światło.