MARSZ PODLEGŁOŚCI

Powoli po calutkim dzionku

Idą Kroki i marzą

O łóżku cieplutkim

Idą Kroki do rytmu idą Kroki do rymu

Wiedzą że każda droga zaprowadzi do Rzymu

Lecz im rymu żadnego ani Rzymu nie trzeba

Liczą kroki do domu liczą kroki do chleba

Po zmęczonej ulicy idą Kroki spóźnione

W cieple domu i żony pragnę znaleźć ochronę

Idą patrzą za siebie czy się iwent zaczyna

Czy już przystawiona do Nieba drabina

Bo zaraz wszystko to się stanie

Zejdą z Nieba cienie i zaczną

Prowadzić debaty

Ze sobą rozmawiać żartować

O wszystkim co polskie co ważne

Co cieszy co boli

Zejdą Chrobry z Piłsudskim i z Emilią Kościuszko

A w tym czasie Kroki będą ścielić łóżko

Zejdą Tuwim z Miłoszem z koszem malin Alina

Ujrzą jak Krokowi Krok majtki rozpina

W środku wielkiej debaty usną Kroki zmęczone

W chwili w której Chrobry poprawia koronę

Będą śniły o męstwie że są pierwsze w pochodzie

W marszu po zakupy po nowinki w modzie

A nasze wielkie Wyobraźnie

Popatrzą na śniących i pójdą

Do nieba z powrotem

By o nich tam myśleć i wierzyć

W zwycięstwo bezsprzeczne bezsporne

Na zawsze w los nasz

Wpisane

Berkowicz (parafraza)

Żył raz poeta Berkowicz,

Co wiersze pisał jak z nut.

Z paru słów umiał zrobić

Poemat, no, istny cud.

W dzień każdy poezję pieścił,

Myśl swą pod strofy jej kładł,

By mogła na skrzydłach pieśni

Odlecieć w szeroki świat.

Więc cóż, poeto Berkowicz?

Gdzieżeś ty dzisiaj, o gdzie?

Powiem do ciebie: Sercowicz,

Byś przyszedł do mnie we śnie.

Niech twoja strofa sercowa

Trwa we mnie wciąż pięknym snem

I niechaj rodzi na nowo

To piękno z każdym mym dniem.

Ja z twą poezją mi bliską

Pójdę już choćby po zgon,

By w kurzu bibliotek błysnąć

Diamentem, by zagrzmieć jak dzwon.

Sześć lat już panie Berkowicz

Nie ma cię, każdy to wie,

Lecz w swoich wierszach zostałeś.

Takie jest życie, nie? 

Oratorium na narodziny i sonata przedśmiertna

Oratorium na narodziny

krzyczałem radość

największą od stworzenia

światła

nie zauważała ciszy nocnej

spojrzeń zdziwionych

wzruszenia ramion

była we mnie jasność

chór

deklamował recytatyw

o sensie życia

radości oczekiwania

głosy

dołączały życzeniami

gdy samotny voxhumana

śpiewałem

rozwiązywałem węzeł

pomiędzy niebytem a życiem

by było życie

na wyciągnięcie ramion

Bolero życia

ja

malarz formatów

kopiowałem sprawdzone byłe

na niepewne dzisiejsze

czy nie może być cośkolwiek pewnego

w świecie spełnionych niepewności?

czy po raz kolejny muszę otwierać

już otwierane?

powtarzam dzień za dniem

tę samą melodię

z przebłyskami wschodów i zachodów

werbel kroków

wciąż nowi ludzie

głosy

szum to czy muzyka

wypełniająca

wibrująca

życie

moje studium instrumentacji

prób niekończących

niczego

 

Sonata przedśmiertna

Allegro

śpieszymy się

szybsi nad bicie serca

z każda minutą bliżsi

zmiany

choć wciąż jeszcze

zmieniamy odcienie

barwy

harmonie

tempa

Adagio

zamyślenie nad przeszłym

łagodność dzieciństwa

wiosenne rozmiłowanie

śmiechy łagodne

płacze kojące

Scherzo

ostatni szybszy krok

gwałtowny obrót

nerwowy głośny śmiech

płacz za minionym

upadek

Allegro - Rondo

wracamy

coraz bliżsi ziemi

a bardziej nieziemscy

dookoła wirują

pary

nieutulony śpiew i taniec

nieziemski

i my w parze

ze śmiercią