Wyhodowałem ojczyznę

Ojczyznę moich dzieci wyhodowałem

w przydomowym ogródku na grządce z rabarbarem

była maleńka niby embrion córeczki

ukrywała się pod rozłożystym liściem

przed słońcem i zagubionym zajączkiem

który nie wiedział co to strach

ale znał smak sałaty

swój zapach dokładała do rabarbarowych placków

w kompotach smakowała uśmiechem babci Ani

zszywała baldachimy nad mrówkami i kopcem kreta

i była trochę cierpka w dyskusjach

jak podrosła przenieśliśmy ją do dziecięcego pokoju

zamieszkała w doniczce z paprotką

stała się uroczysta i odświętna

nosiła krawat aloesu i brzęczącą muszkę

wymawiała pierwsze słowa moich dzieci

na pokojowych akademiach

potem odleciała na dłużej w białej sukience

myśleliśmy że ojczyzny też ciągną do ciepłych krajów

niespodzianie wróciła z drugą połową życia

rozdawała podarunki uśmiechów starsza pani

zapuściła korzenie mówiła że na zawsze

ale czy można wierzyć fruwającemu drzewu

w którego cieniu leżą moi dziadkowie

ja czytam książkę a dzieci założyły

obrączki nieśmiertelności