Stoję przed tobą bez wstydu nagości

                                 

                         

 

stoję przed tobą bez wstydu nagości

Adam bez żebra na raju rozstajach

nie wiem czy nagość przystoi starości

na ziemi jabłko bez oznak młodości

dawno umarłe wspomnienie o majach

zabrało z sobą tamten wstyd nagości

tulisz się do mnie w oddaniu miłości

Ewa jesienna na czasu rozstajach

wiem że twa nagość przystoi starości

w pięknie dojrzałym ciągle eros gości

jakbyś z faunami biegała po gajach

więc stoisz cicha bez wstydu nagości

i prosisz wzrokiem o dawne czułości

te obopólne w naszych miękkich rajach

bo wiesz że nagość przystoi starości

gładzisz me ciało z przeczuciem męskości

lęki i stresy łagodnie wygajasz

bym stać mógł dumny bez wstydu nagości

choć lustra szepcą o ludzkiej marności

szeptu nie słucham tobą się upajam

stoję przed tobą bez wstydu nagości

bo wiem że nagość przystoi starości

Kościół

 

 

Rozciągnięte ścieżkami wśród pól

rozwleczone za pługiem bruzdami

wciąż kiełkuje jak wiosenny ból

miejsce które w ciszy władnie nami

 

i urasta w tajemnicy łąk

pól ofiarnych gdy droga nieznana

tam powstrzyma ruch szalony rąk

ten którego twarz w miejsce wpisana

 

w zamroczeniu sen jakowy śnię

gdy przychodzą do mnie z darem łaski

widząc trwogę gdy kłos chwieje się

myśl na wietrze na wodzie odblaski

 

tam podnoszę ponad ziemię gest

by w kamienie wpisał się na wieki

bom drobiną w trzewi czasu jest

lecz w tym miejscu na zawsze człowiekiem

 

choć go nie ma na arkuszach map

pochowane po ludzi zakątkach

trwa to miejsce wśród codziennych spraw

piękne świętem jak czerwcowa łąka

 

Rewolucja

Słowo oczywiste jak mama albo jedzenie

podawane do stołu z każdą nową potrawą

kupowane z każdym nowym samochodem i mikserem

przyswajane z każdym durnym big brawerem

i pokazem mody z Paryża lub Nowego Jorku

 

słowo budzące wzruszenie jak zapłakana twarz

małego dziecka któremu pomogliśmy oglądając telewizję

wyzwalające w nas ducha intelektu na myśl

o dziełach które były rewolucyjne choć czytamy "grochole"

muskające naszą skórę kremem o rewolucyjnej recepturze

 

udomowiliśmy rewolucję jest łagodna jak nasz pies

miliony trupów głód i pogarda sieroctwo i gwałty

to jedynie przypadek na wielkiej drodze postępu

 

naiwni 

prawdziwa Rewolucja przyczaiła się jak morderca

w mroku braku myśli o Prawdzie

przyjdzie kiedyś po wyznawców rewolucyjnych kaszek na mleku