Czy Bóg się zestarzał?

Antti Carppinen

nogi coraz bardziej odmawiają mu posłuszeństwa

dużo czasu spędza siedząc w wygodnym fotelu

drzemie

w chwilach aktywności nie rozstrzyga kwestii teologicznych

nurtujących ludzi od stworzenia świata

wydając wyroki

mówi tak cicho

że podsądni chodzą na palcach

wiosenne ptaki za oknem milczą

powkładane w wielkie stalowe klatki

odfrunęły wraz z nimi do cieplejszych krajów

tam wychowają młode

może wrócą jak łososie pokonując przeciwne prądy

by umrzeć bezpotomnie w pustych gniazdach

nie znajdujesz ziarna by je nakarmić

rzucić im dobrą nowinę

powitanie powrotu

nie masz dla kogo zabić utuczonego cielęcia

oblec w najlepszą szatę

włożyć pierścień na rękę i obuć w sandały

zestarzałeś się Boże

jesteś już tylko przyjacielem starych

młodzi się nie starzeją

oni śpiewają swoje pieśni

potem umierają nie odnalezieni

na wieki